FACEBOOK

Baba ve iki küçük çocuğu ormanda gezintiye çıkmışlardı..

Bir süre yürüdükten sonra çocuklardan biri, '' Baba, ben çok yoruldum.'' dedi.'' Beni kucağına alır mısın?''

Baba yürümeyi sürdürerek yanıtladı oğlunu:'' Üzgünüm seni kucağıma alamam.'' dedi. Ben de çok yorgunum.''

Çocuk aldığı yanıttan hoşlanmamıştı, bu kez ağlamaya başladı..

Baba tek sözcük söylemeden durdu ve ağaçtan bir dal kesti. Dalı bıçakla düzeltti ve oğluna verdi.'' Al oğlum, sana güzel bir at'' dedi.

Çocuğun gözleri mutlulukla ışıldadı. Büyük bir coşkuyla sıçrayarak ata bindi ve atına vurarak evine doğru yürümeye başladı.

Baba kendilerini şaşkınlıkla izleyen kızına döndü bu kez :

''BAZEN ÇOK YORULDUĞUNDA KENDİNİ HAYATA BAĞLAYACAK BİRŞEY ARARSIN.''

Evet,  yaşamlarımız, kulvarlarımız, yorgunluklarımız, beklentilerimiz, sevinçlerimiz farklı bununla birlikte amaçlarımız  bir noktada aynı. Yalnızlığımızı, yorgunluğumuzu kırma, neşemizi, sevgimizi, aşkımızı ,mutluluğumuzu, bilgimizi, başarılarımızı, kederimizi paylaşma amacımız...

Kendimizi bitkin hissettiğimizde, bir anda kendimizden çok daha kötü durumda, aynı durumda  olan insanlar olduğunu fark ederiz. Ve işte o zaman, sorunu nasıl çözeceğimizi düşünmeye başlarız, şükrederiz. Ya da daha neşeli, mutlu, hayata dönük insanları fark ederiz ve onların enerjilerinden beslenir, yaşam hakkında  bambaşka bir bakış açısı kazanır, yeni hedefler ve yaşam amaçları belirleriz..Başkasının mutluluğu mutluluğumuz, acısı acımız, sevinci sevincimiz olur, Sevgi ve dayanışmayı görürüz, hayata daha sıkı bağlanırız..Çünkü burada her insan, bir hayattır. Ve hepimiz birbirimize aynayız.

Kendimizi, yalnız, çaresiz, yorgun, bitkin, neşeli, aşık, huzurlu hissettiğimiz de, kaçtığımız ve sığındığımız en güzel sosyal paylaşım sitesi FACEBOOK . Ben binlerce teşekkür ediyorum, en uzağımda ki insanı , en yakınım, gönül gözüm, yürek sızım yapmayı sağladığı, dayanışmayı, sevgi selini taşıyıp, çoğaltığı için..